لحضه های بی کسی

حس خوابیدن میان سنگها

لحضه های تلخ غربت

انتظار الکی

            ***

آسمانی پره از بغض

ثانیه های پر تردد

ذهن خاموش دلم

اشک چشمان ترم

پرم از زخمهای سیاه و

قامتی شکسته از درد

و خدایی که نداریم.

              ***

موج دلتنگی من

قامت بلند کوها

افقی به زشتی غم

چشمم از محبت افتاد.

             ***

سوزش سرمای باد

لختی تن حقیرم

شاخه ها شکسته و من

 دارم از تنهایی می میرم.

            ***

بال پروازم شکسته

مرگ تدریجی یک عشق

لحضه ی سخت جدایی

نرمی خاک زمین

منو یک حس غریب.

             ***

شرم احساس از خودم

درد انتظار دیگران

کوله بار تجربه

فکر بیچارگی من

دلم از خدا پره.

           ***

منو خشکی درخت سرو

تکیه گاهم بی پناهی

اوج پرواز خزنده

دلم از این هم گرفته.

          ***

شب سیاه بختم

پیک  التماس دستم

جشن عشق بازی با خدا.

جغد شوم این حوالی

قاصد اقبال من بود.

           ***

دوستی با خاک گرم

یاد ذهنم از خودم

نقاشی یک قلب را با خدا

عادت انگشت دستم

بارها تکرار من بود.

            ***

خاک خاکستری و نرم

چاله ای پر از محبت

تنم از غسل نگاهم خیس

منو یک نماز بی جماعت

لحضه ی تا ابدیت

لحضه وداع با درد

منو خدای تنها

شب مرگ خاطراتم

شب مرگ آروزهام

شب مردنم بود.

 1390/06/31

موسوی